Susmamaya doğmuş, yerinde duramamaya büyümüş, odaya ışığıyla giren,
işlediği kalpten çıkmayan, saçları sonsuza kadar kıvırcık, bakışları
sonsuza kadar meraklı, ruhu gökyüzüne patlamış bir kadın: Yasemin Mori.
Bundan beş sene önce ilk albümü “Hayvanlar”la “ilk görüşte aşk”, ikinci
albümü “Deli Bando”yla “ilk görüşte yine aşk” yaşandı. Kendisiyle bazı
önemli ve önemsiz konular hakkında konuştuk.
Uykuya dalış pozisyonun ne?
Sırtımı yanımdakine vererekten cenin!
Şarkı söylemeye başlayınca resmi bıraktın mı? Bırakmadıysan nerede?
Hayır bırakmadım, atölyem var, orada çok takılıyorum, hâlâ çalışıyorum.
Peki sergi yapmak?
Henüz sergi yapacak kadar üretmiş olduğumu düşünmüyorum ama bir şeyler de geliyor, yaklaşıyor. Az kalmış gibi, bakalım…
4-6 yaş arası en fazla yaptığın şey neymiş?
Okula
gitmek istemek... Deli gibi ağlıyormuşum beni okula gönderin diye…
Yazmayı bilmiyormuşum ve her bulduğum kitabın içine yazıyormuşum. Öyle
söktüm yazmayı. Diyarbakır’daydık o sıralar hatta. Modern Talking’in
“Brother Louie Louie Louie”sine kopuyordum. Tanrı’yı bir mağaranın içi
zannediyordum. Ve küçükken bir belgesel izlemiştim, orada Tanrı’dan
bahsederken bir mağaranın içini göstermişlerdi. Ve ben tüm kalbimle
inandım. Tanrı’yı görmüştüm! Anlamıyordum, neden kimse anlamıyor…
Bir ablan var. Kim kime benziyor?
Ablam babama,
ben anneme benziyorum. Ama sonra annemle babamın kırması oldum. Ablam
babama benzemeye devam etti. Çok benzemiyoruz. Ama benziyoruz biraz. Ben
küçükken çok kavga ediyorduk ama ben hep dövüyordum onu. Arkadaşları
gelirdi, gitar partileri falan yaparlardı, beni almazlardı. Ben gayet
ezik böyle… Ben de sonra gidip telefon konuşmalarını dinliyordum.
Kıyafetlerini, albümlerini çalıyordum. Tabii şimdi mükemmel bir
ilişkimiz var.
Garip ve oyuncu şarkı sözlerin var, aslında müziğin de öyle. Bunun dezavantajlarını gördün mü hiç? Beste ve söz hep sana mı ait?
Dezavantajları
oluyor, evet. Popüler olamıyorsun. Mesela ben biraz daha farklı bir
dünyaya davet ediyorum insanları. Buna girmeyi kabul etmek ya da etmemek
var. Yani bir şarkı için mücadele etmek…
Şarkıların sözlerini
ben yazıyorum. Bazen bestelerde başkalarıyla çalışıyorum ve bu çok
hoşuma gidiyor aslında. Keşke daha çok böyle şarkılar yapsam… Ama genel
olarak şarkının ruhunu, dünyasını ben belirliyorum ki uyumsuzluk
olmasın. Cover yapmayı da çok sevmeye başladım. Hatta geçen konserde bir
Ajda Pekkan şarkısı
cover’ladık, kendi şarkımı söylemekten daha çok
keyif aldım.
Saçlarını seviyor musun?
Şu anda pek
hoşlanmıyorum ama evet, saçlarımı seviyorum. Bir keresinde fön çektirdim
mesela sonra çıldırdım. Etrafa saldırdım. Sonra anladım ki o
kıvırcıklar beni kompanse ediyormuş.
İstanbulluların ve dünyanın geri kalanının Ankara’dan nefret etmesi hakkında ne düşünüyorsun?
Çok
sıkıcı olduklarını düşünüyorum. Mesela bizim grupta çok oldu bu.
Ankara’ya konsere gidiyoruz, ben süper mutlu oluyorum, herkes bunalıma
giriyor.
Bir gün Ankara’ya dönmeyi düşünüyor musun peki?
Ha oldu! Hayır. Ama çocukluğumu geçirmek için çok güzel bir yerdi ve çok iyi zaman geçirdim.
İlk albümüne hazırlanman ve çıkarman ne kadar zaman sürdü? Nasıl sorunlar yaşadın?
Ben
grafik tasarım okudum ve zaten son yıllarımda hafiften bunalıma girmeye
başlamıştım “Ne yapıcam” diye… Bir de bir reklam ajansında staj
yapmıştım. Ama hiç benim yaptıklarımı kullanmıyorlar hatta benden
istedikleri hiçbir şey yok. Beni bir kenara attılar. Ben de “Hadi daha
heyecanlı bir şeyler yapalım” deyip gaza getirmeye çalışıyorum, kimse
ilgilenmiyor. Neden böyle çalışıyorlar anlamıyordum. Yaptığım
tasarımların beğenilmemesi, reklam kafasına daha uygun bir hale getirme
fikri beni yaralıyordu. O zaman anladım ki ben kendim için bir şeyler
yapmak istiyorum. O dönem kendim için bir şeyler yapmaya aşıktım.
Nedense…
Bunun üzerine ikinci alternatifim olan müziğe
yoğunlaştım. Zaten besteler yapıyordum, bir grup kurmuştum. Annemler
evden çıkar çıkmaz record player’a basıp bağıra bağıra şarkı
söylüyordum. İşte ben o coşkuyla yaşarken Emre Irmak’la tanıştım.
Ankara’da bir bahar günü keşfedildim yani. Sonra birtakım demo’lar
yaptık. Hatta bitirme projem de onlar üzerineydi. Sonra bir şeyler
oluşmaya başladı. İstanbul’a gidip gelmeye başladım. Emre çok tuttuğunu
koparan, mükemmeliyetçi bir insan. Aslında onun heyecanı beni daha çok
motive etti. Sonra da albüm üzerine çalışmaya başladık. Ama bittiğinde,
gerçekten de beni yansıtan bir albüm olduğunu gördüm ve bu beni çok
mutlu etti.
Bu sürekli gülümsemek enerjisini nereden buluyorsun?
Bilmiyorum, enerjim kendinden patlak… Hep bir coşku olsun, gülelim, mutlu olalım istiyorum.
İlk klibin çok güzeldi. Son klibin de... Kliplerinde sürekli çalıştığın özel birileri var mı?
İlk klibi anlatayım. İlk klipte sevgili yönetmenim
Fatih Kızılgök egomu çok
yıktı benim. Tuhaf tuhaf fikirlerle geliyordu. İşte “Bir gergedan
olacak, sen onun üstündesin” diyor, iki gün sonra geliyor “Bir fil var,
bir futbol stadındayız”. “Allahım! Ne olacak o fille? O ne alaka?” diye
geçirip duruyorum aklımdan. Benim hayalimde ise bir yer, bir durum
içinde olmak vardı. Yani o an, orada gerçekten yaratılacak bir şeyin
içinde... Fatih’e bunları anlattım ve o da bir gün bana bu fikirle
geldi. İşte bende o an kan yükseldi. Hemen sokağa çıktım, yürüyorum,
fikir aklımdan çıkmıyor. “Vay be, ben bunu yapınca gerçekten bir şey
yapmış olacağım şimdi! Nasıl bir fikir bu ya” diye kendi kendime uçtum
ve o şekilde de çektik.
İlk albüm internette hızlı bir patlama yaşadı. Bunu bekliyor muydun?
Aslında
içime bir şeyler doğuyordu. Bir şeyler olacağını hissediyordum ve
gerçekten büyü gibiydi. Saniye geçtikçe yüzlerce kişi dinlemeye başladı
ve domino taşı gibi izlenmeye başladı, inanamıyordum.
Kıyafetlerini nereden alıyorsun? Yoksa senin kombinasyonların mı?
Çoğunlukla
ikinci el dükkânlarından toparlıyorum, kombinler yapıyorum. Mesela Ümit
Ünal var, bence muazzam şeyler yapıyor. Bir dönemi sadece onun
kıyafetlerini giyerek geçirdim. Aslı Filinta’yla çalıştım bir süre…
Bunun dışında bir de L’appart ile çok çalıştım.
Kendini özdeşleştirdiğin bir şarkıcı var mı? Ya da idolün?
Gençken
daha fazla vardı aslında. Mesela Siouxsie and the Banshees, Morrissey,
Patti Smith, Björk… Yani böyle “Vay canına… Ne güzel bir varoluş”
dediğim PJ Harvey vardı. Ya da Jim Morrison... Ama tek bir kişi yok.
Konserlerle ilgili en sevdiğin şey ne?
Sahneyi
çok seviyorum. Sahne için yaşıyorsun gibi bir şey oluyor aslında. O
heyecanı enerjiyi bir kere tattıktan sonra, gerçek hayat çok anlamsız
geliyor bir süre. Mesela her konserin girişi için oraya özel bir şiir
yazıyorum. Bunlar yolda, orasıyla ilgili aklıma gelen şeyler ya da ruh
halimle ilgili… İşte benim için en heyecan verici yerlerden biri orası…
Bugüne kadar verdiğin ve en etkilendiğin konserin hangisi?
İKSV’deki
Deli Bando’nun ilk açılış konseri... Albümün ilk çıktığı zamanlardı.
Herkes birbirine aşık, çok mutluyuz, coşkuluyuz… Oraya 150 kişilik
kafile gibi çıktık. Tüm sevdiğim insanlar oradaydı. En sevdiğim
konserlerden biri oldu.
Kaç kere aşık oldun? Kaçı bitmedi?
Çok
aşık oldum, hepsi de imkansızdı. Platonik kelimesini ben buldum
sanıyordum. Sonra biraz daha cazibeli oldum ama hâlâ kimse bana
çıldırmıyordu yani.
Sence senin tarzın ne? Giyinirken, yaşarken, söylerken…
Valla
ilk çıktığımda “
dramatik punk” diyordum. Çok yükselmek, daha çok
yükselmek için düşmek. O zıtlıkları seviyordum. Şimdi daha farklı. Daha
ip üstünde yürürmüşçesine, sakin. Şimdi o coşkunun kontrol
edilemezliğini anladım… Sınırlarımı anladım. Bunu görünce daha yumuşak
ve pagan hikâyeleri olan bir müzik yapmaya başladım. O dönem şehir de
çok basmıştı. Beslenme kanalımı değiştirdim, doğaya döndüm. Giyim
tarzıma da absürt punk diyebiliriz. İçinde rahat edebileceğim şeyler
giyiyorum ama hepsinin de bir yerinde esprisi olsun istiyorum.
Türkiye’de ve dışarıda, tarzını en beğendiğin insanlar kimler?
Zeki Müren şahane bir insan mesela. Bennu Gerede’yi çok beğeniyorum. Yabancılardan Stella McCartney diyebilirim.
Bir dünya starı olacak mısın? Cevabın “Evet” ise buna ne zaman karar verdin?
Dünya starı değil de dünya çapında müzik yapan biri olacağıma inanıyorum. Hikâyelerimle uzun süreler var olmak istiyorum.
Joy Division / İşte o an!
Uçurum / Helva
Sahne / Işık
Yıllar / Mübarek
Rejim / Manifesto
Yemek / Tatlı
Üzgün / Terrible
Sıradan / Adi
Ödül / Galatasaray Üniversitesi
Kadın / Doğa
Çarşamba / Salı pazarı
Çığlık / Munch
Facebook / İsmail YK
Çok / Nefis
Su / Küvet
Kırmızı / Passion
Çıkartma / İlkokul
Bonibon / Sempatik birileri
Sim / Arkadaşım
Trend / Topic
Özlem / Ana koynu
Dost / İyi gün
Can / Kedi
Oku / Turgut Uyar